ترانه ها

                                                          هر فردایی که می گذرد

                                                    دلم برای دیروز تنگ میشود

 کودکی عریان

جوانی شتابان

پیرمردی پریشان

مرگی سرگردان

و همچنان می گذرد

(احسان فردین)

 دردم از تو نیست

دردم با بیکسیست

احساس غم دارم

بغضی دارم که پنهانست

چاره ای جز این دارم؟؟؟؟

فقط گفتند صبر

اری طاقت می اورم

اما هرگز فراموشم نکن

نه تو!!! به همه بگویید

این همان بود که

داستان لیلی و مجنون را بازی کرد

 امشبم دلتنگم

اشک از چشمانم جاریست

کسی هست حال منا داشته باشد

یا من فقط حالم اینجوریست

 چند روزیست عاشقم

انگار سال هاست که از خود بی خود شدم

عشق چه زیبا بود

اما با اهل دل

روز اول آشنایی

روز دوم جدایی

و یک عمر خاطره و سعی در فراموشی

این است عشق های امروزی

و من فقط چند روزست که عاشقم

و امروز روز دوم بود

گلم خداحافظ

 آه چه بی صدا بود دردهایم

وچه نرمک نرمک شکستی قلبم را

خندهایم همه از روی ریا

گریه هایم همه از حسرت و آه

تو نفهمیدی چه کردی با من

فقط آهسته به من خندیدی

یاد داری لحظه آخررا

یادداری هق هق ماتم را

توندیدی و ندانستی من

از کجا نالانم به چه می اندیشم

آه.آن روز که با من بودی غم دنیا کم بود

خنده هایم از دل. اشکهایم کم بود

آری

همه را بر هم زد .عشق را مسخره کرد

واژه تلخ جدای آورد وبه دست من داد

وخود آرام آرام از پس کوچه دلواپسیم کرد گذر

یادم من را خط زد

فقط آهسته به لب من گفتم

                                    به سلامت عشقم

                                                                                 م.صانعی

 و می بارد باران

و صوروتم را دگرگون میکند

نه باران نیست اشک است

نه هر دو می بارد

یادم میاید شعر کودکیم

باز باران با ترانه

گریه میکنم یادم میرود

که خورد بر بام خانه

باز خدا هم پیشم است

چون دلم شکسته است

و دوباره یاد میکنم

و میدوم زیر باران و میخوانم

باز باران با ترانه

با گوهر های فروان

......

 گفتی که بگذر از من عشق دروغین زمان

گفتم که از تو بگذرم از دل که نتوانم گذشت

گفتی وفا مرد دگر نام وفا از بین رفت

گفتم وفا داری اگر من از وفا دم میزنم

گفتی حدیث عشق را از دل برون کن نازنین

گفتم که نه .دل را به هر نحوه ی که نتوانی  شکست

گفتی که فرهاد زمان از پس شیرینش گذشت

گفتم که او فرهاد بود فرهادها رفتن دگر

گفتی که بحر عشق من جان میدهی اندر برم

گفتم که جان قابل نداشت اندر برت سر میدهم

گفتی که نامت را نهم در درس عشق چون نامدار

گفتم که هیچ کس نیستم وقتی تو هستی در برم

                                                                   م.صانعی

 در شتاب کوچه ها باز من ماندما اندیشه ها

بازهم پروازها شاپرک بازهم اندیشه ها دخترک

بازهم بوی تمنا وصال باز گریه  باز سجده اتصال

متصل برعالمه والا شدن متصل برخالق یکتا شدن

متصل بر عشق بر اولا شدن متصل با ذکر یا زهرا شدن

نام زهرا بوی مادرمیدهد بوی یاس بوی عنبر می دهد

گفتم از یاس دلم دیوانه شد برحریم خانه اش پروانه شد

عشق میداند که من مفتون شدم ذکر لیلا گفتمو مجنون شدم

عشق داند های های گریه را عشق داند اشکای دیده را

عاشق نام توام یا فاطمه تشنه جام توام یا فاطمه

جرعه ای از عشق سیرابم بکن تا ابد بی تاب بی تابم بکن

                                                                           م.صانعی